جوشکاری آرگون چیست؟ تورچ و الکترود تنگستن آرگون

تفاوت بین جوشکاری تیگ و میگ

تفاوت اصلی بین فرآیندهای جوشکاری co2 و آرگون این است که در جوشکاری تیگ از یک الکترود غیر مصرفی (تنگستن) و مواد پرکننده (فیلر) جداگانه (اختیاری) استفاده می شود. در حالی که میگ از یک سیم جوش قابل مصرف استفاده می کند که به طور خودکار به از تورچ به نقطه جوش تغذیه می شود.

جوشکاری تیگ اغلب هنگام اتصال لوله ها و مواد نازک انجام می شود. این به لطف ورودی حرارت کم آن است که ریزساختار فلزات را حفظ می کند. هنگامی که صحبت از مواد ضخیم تر می شود، جوشکاری میگ  (co2) ترجیح داده می شود. با توجه به هزینه کمتر آن در مقایسه با سایر فرآیندهای جوشکاری و توانایی آن برای جوشکاری با سرعت بالا، بسیاری از جوشکاری ها به استفاده از میگ برای تولید انبوه متوسل می شوند.

جوشکاری آرگون به ندرت پاشیدگی ایجاد می کند و معمولاً برای از بین بردن هرگونه تغییر رنگ فقط به پولیش سبک نیاز دارد. از نظر ظاهری جوشکاری تیگ، جوش تمیز تری نسبت به سایر جوشکاری ها دارد.

بسته به پروژه، استفاده از فلز پرکننده برای جوشکاری تیگ اختیاری است. هنگام تغذیه فیلر به حوضچه جوش، جوشکاران آرگون باید از هر دو دست استفاده کنند و گرمای ورودی را همزمان با پدال کنترل کنند. همه اینها باعث می شود که جوشکاری TIG فرآیندی بسیار چالش برانگیزتر از MIG باشد، جایی که سیم جوش به طور خودکار از تورچ به حوضچه جوش تغذیه می شود. اکثر جوشکاران معمولاً به عنوان اپراتور MIG شروع به کار می کنند و بعداً به جوشکار TIG تبدیل می شوند.

جوشکاری TIG صرفاً یک فرآیند plug-and-play (روشن کردن و شروع کردن) نیست. تفاوت اصلی که دستگاه جوشکاری TIG را از سایرین متمایز می کند، ویژگی های قابل تنظیم آن است، مانند جریان آمپر، مقدار پالس، خروجی AC/DC و جریان گازو… با تمام این عملکردهای قابل تنظیم و در دسترس، فرآیند جوشکاری TIG بسیار متنوع است.